deserving of honor

hŏnestus, a um, adj. [honos, honor, qs. furnished or clothed with honor], full of honor, honorable.

Regarded with honor, enjoying respect or consideration, honored, distinguished, honorable, respectable, noble, = honoratus:

qui me honore honestiorem fecit,

Plaut. Capt. 2, 3, 32: cum honos sit praemium virtutis judicio studioque civium delatum ad aliquem;

qui eum sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur, etc.,

Cic. Brut. 81, 281:

satis honestam honoratamque imaginem fore,

Liv. 36, 40, 9: magnus atque honestus, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 4; cf.:

salvi et honesti,

id. ib. 11, 2, 2:

honestus homo et nobilis,

Cic. Mur. 36, 75:

cum honesto aliquo homine,

id. Fam. 16, 9, 4:

amplae et honestae familiae,

illustrious and honorable families, id. Mur. 7, 15; cf.: homines honestis parentibus ac majoribus nati, id. Fragm. ap. Quint. 11, 1, 85:

bonis parentibus atque honesto loco natus,

id. Tusc. 5, 20, 58:

cum Sabinas honesto ortas loco virgines rapi jussit,

id. Rep. 2, 7:

loco natus honesto,

Caes. B. G. 5, 45, 2:

Polla, Nursiae honesto genere orta,

Suet. Vesp. 1:

equite Romano in primis honesto et ornato,

distinguished, eminent, Cic. Fam. 13, 14, 1; 13, 31, 1:

eques Romanus,

id. ib. 13, 62; cf.:

erant complures honesti adulescentes, senatorum filii et ordinis equestris,

Caes. B. C. 1, 51, 3:

publicani, homines honestissimi atque ornatissimi,

Cic. de Imp. Pomp. 7, 17:

homo honestissimus,

Caes. B. G. 1, 53, 6:

milites honestissimi sui generis,

id. B. C. 1, 20, 1:

virginis honestae vaticinatione,

Suet. Galb. 9 et saep.:

quia deus auctor culpae honestior erat,

Liv. 1, 4, 2:

tam grave, tam firmum, tam honestum municipium,

Cic. Fam. 13, 4, 2:

honestissimus conventus,

Quint. 1, 2, 9:

ut honestiore judicio conflictere?

more honorable, Cic. Quint. 13, 44:

dies honestissimus nobis,

id. Fam. 1, 2, 2:

atque erit illa mihi mortis honesta dies,

Prop. 3 (4), 21, 34:

honesta paupertas,

Vell. 129, 3:

omnium honestarum rerum egens,

not able to live suitably to his rank, Sall. J. 14, 17: honestis manibus omnia laetius proveniunt, i. e. of generals (cf. shortly before:

ipsorum tunc manibus imperatorum colebantur agri),

Plin. 18, 3, 4, § 19.—As substt.

hŏnestĭōres, um, m., men of noble birth:

qui hominem castraverit... sive is servus sive liber sit, capite punitur: honestiores publicatis bonis in insulam deportantur,

Paul. Sent. 5, 23, 13; 1, 21, 4 sq.;

opp. humiliores,

id. ib. 5, 25, 1 sq.; Mos. et Rom. Leg. Coll. 1, 2, 2; 8, 4, 2.—

hŏnestum, i, n., honorable conduct, morality, virtue:

nec honesto quicquam honestius,

Cic. Fin. 4, 7, 25:

rigidi servator honesti (Cato),

Luc. 2, 389.

Bringing or deserving of honor, honorable, respectable, creditable, worthy, virtuous, decent, proper, becoming.

In gen.:

ut (civium vita) opibus firma, copiis locuples, gloria ampla, virtute honesta sit,

Cic. Att. 8, 11, 1:

in convivio moderato atque honesto,

id. Mur. 6, 13:

aequa et honesta postulatio,

id. Rosc. Am. 2, 7:

honestum ac probabile nomen,

id. Caecin. 25, 71; cf.:

ut honesta praescriptione rem turpissimam tegerent,

Caes. B. C. 3, 32, 4:

causas abeundi quaerat honestas,

Lucr. 4, 1181:

certatio,

Cic. Lael. 9, 32:

honestam rem actionemve aut non suscipere aut, etc.,

id. ib. 13, 47:

res, causa (opp. turpis),

Auct. Her. 1, 3, 5; cf.:

honesta res dividitur in rectum et laudabile,

id. 3, 2, 3:

hominum honestissimorum testimoniis non credere,

Cic. Verr. 2, 1, 49, § 128; id. Rosc. Am. 6, 16:

homines honestissimi,

id. ib. 17, 49:

quod omnium sit votum parentum, ut honestiores quam sint ipsi, liberos habeant,

Quint. 1, 1, 82:

soror,

virtuous, chaste, Hor. S. 2, 3, 58:

vita honestissima,

Cic. Rosc. Am. 17, 48; so in sup.:

labor,

Quint. 12, 7, 10:

praecepta,

id. 12, 2, 27:

testimonia,

id. 5, 11, 37:

vitae instituta sic distant, ut Cretes et Aetoli latrocinari honestum putent,

Cic. Rep. 3, 9:

honestum quibusdam rapto vivere,

Quint. 3, 7, 24:

honestius est de amicorum pecunia laborare quam de sua,

Cic. Fam. 13, 14, 2:

ut neque rectum neque honestum sit, nec fieri possit, ut, etc.,

id. Lael. 21, 76:

honestum et rectum,

id. ib. 22, 82:

honestum id intellegimus, quod tale est, ut, detracta omni utilitate, sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit jure laudari,

id. Fin. 2, 14, 45; cf. id. Inv. 2, 53, 159; id. Leg. 1, 18, 48:

si maritus uxorem suam in adulterio deprehensam occidit... non inique aliquid ejus honestissimo calori permittitur, Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 10, 1: mores honestos tradere,

Juv. 6, 239.—As subst.: hŏnestum, i, n., honesty, integrity, virtue (cf.:

honor, virtus, etc.): quandoquidem honestum aut ipsa virtus est aut res gesta virtute,

id. Fin. 5, 23, 66; cf.:

sive honestum solum bonum est, ut Stoicis placet, sive quod honestum est, id ita summum bonum est, ut, etc.,

id. Off. 3, 3, 13; 1, 4, 14:

formam quidem ipsam et tamquam faciem honesti vides,

id. ib. 1, 5, 14:

omnis honesti justique disciplina,

Quint. 12, 2, 1:

honesti praesens imago,

id. 12, 1, 28:

quo (honesto) detracto quid poterit beatum intellegi?

Cic. Tusc. 5, 15, 45:

de honesto ac bono,

Quint. 2, 2, 5:

honesta ac turpia,

Cic. Leg. 1, 16, 44; 1, 17, 46:

honestis similia sunt quaedam non honesta,

id. Ac. 2, 16, 50:

in eodem pectore nullum est honestorum turpiumque consortium,

Quint. 12, 1, 4:

de honestis, justis, utilibus quaestiones,

id. 3, 6, 41.—Prov.:

honesta mors turpi vita potior,

Tac. Agr. 33:

imponit finem sapiens et rebus honestis,

Juv. 6, 444:

honestus rumor alterum est patrimonium,

Pub. Syr. 217 Rib.—

In partic., of personal appearance, noble, fine, handsome, beautiful (mostly poet.):

ille erat honesta facie et liberali,

Ter. Eun. 4, 4, 15; 2, 1, 24; cf.: ita me di ament, honestus est. id. ib. 3, 2, 21:

erat forma praeter ceteras honesta,

id. And. 1, 1, 96:

facies,

Suet. Tib. 68:

caput,

Verg. A. 10, 133; id. G. 2, 392:

asini,

Varr. R. R. 2, 6, 2:

(equi),

Verg. G. 3, 81:

ager honestior,

Varr. R. R. 1, 4, 2:

tunc ora rigantur honestis Imbribus (i. e. lacrimis),

Stat. Th. 2, 234.—As subst.: hŏnestum, i, n., beauty:

nec, si quid honesti est, jactat habetque palam, quaerit, quo turpia celet, = si quid pulchri habent,

Hor. S. 1, 2, 84.—Hence, adv.: hŏ-nestē.

(Acc. to I.) Honorably, nobly (very rare):

honeste natus,

of noble birth, Suet. Aug. 43.—Far more freq. and class.,

(Acc. to II.) Decently, becomingly, properly, creditably, virtuously:

neque illa matrem satis honeste tuam sequi poterit comes,

Plaut. Merc. 2, 3, 69; id. Rud. 2, 3, 77:

sic volo Te ferre (aquam) honeste, ut ego fero,

id. ib. 2, 5, 7:

unde Mundior exiret vix libertinus honeste,

Hor. S. 2, 7, 12:

ut videamur vestiti esse honeste,

Varr. L. L. 8, § 31 Müll.:

(Lucretia) tum quoque jam moriens, ne non procumbat honeste, Respicit,

Ov. F. 2, 833:

(Caesar) sinum ad ima crura deduxit, quo honestius caderet,

Suet. Caes. 82; Lucil. ap. Non. 427, 26:

valde se honeste gerunt,

Cic. Att. 6, 1, 13:

honestius hic, quam Q. Pompeius,

id. Off. 3, 30, 109:

quae in nostris rebus non satis honeste, in amicorum fiunt honestissime,

id. Lael. 16, 57:

aliquid recte honesteque dicere,

id. Rep. 1, 2:

beate et honeste vivere,

id. ib. 4, 3:

honeste vivere (opp. turpiter),

Quint. 5, 10, 24:

facere ac dicere (opp. turpiter),

id. 11, 1, 14; 10, 5, 13:

tam jejuna fames, cum possit honestius tremere, etc.,

Juv. 5, 10. iste quidem veteres inter ponetur honeste, fairly, properly, Hor. Ep. 2, 1, 43:

fastigium nunc honeste vergit in tectum inferioris porticus,

Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, 14.

hŏnestus, a um, adj. [honos, honor, qs. furnished or clothed with honor], full of honor, honorable.

Regarded with honor, enjoying respect or consideration, honored, distinguished, honorable, respectable, noble, = honoratus:

qui me honore honestiorem fecit,

Plaut. Capt. 2, 3, 32: cum honos sit praemium virtutis judicio studioque civium delatum ad aliquem;

qui eum sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur, etc.,

Cic. Brut. 81, 281:

satis honestam honoratamque imaginem fore,

Liv. 36, 40, 9: magnus atque honestus, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 4; cf.:

salvi et honesti,

id. ib. 11, 2, 2:

honestus homo et nobilis,

Cic. Mur. 36, 75:

cum honesto aliquo homine,

id. Fam. 16, 9, 4:

amplae et honestae familiae,

illustrious and honorable families, id. Mur. 7, 15; cf.: homines honestis parentibus ac majoribus nati, id. Fragm. ap. Quint. 11, 1, 85:

bonis parentibus atque honesto loco natus,

id. Tusc. 5, 20, 58:

cum Sabinas honesto ortas loco virgines rapi jussit,

id. Rep. 2, 7:

loco natus honesto,

Caes. B. G. 5, 45, 2:

Polla, Nursiae honesto genere orta,

Suet. Vesp. 1:

equite Romano in primis honesto et ornato,

distinguished, eminent, Cic. Fam. 13, 14, 1; 13, 31, 1:

eques Romanus,

id. ib. 13, 62; cf.:

erant complures honesti adulescentes, senatorum filii et ordinis equestris,

Caes. B. C. 1, 51, 3:

publicani, homines honestissimi atque ornatissimi,

Cic. de Imp. Pomp. 7, 17:

homo honestissimus,

Caes. B. G. 1, 53, 6:

milites honestissimi sui generis,

id. B. C. 1, 20, 1:

virginis honestae vaticinatione,

Suet. Galb. 9 et saep.:

quia deus auctor culpae honestior erat,

Liv. 1, 4, 2:

tam grave, tam firmum, tam honestum municipium,

Cic. Fam. 13, 4, 2:

honestissimus conventus,

Quint. 1, 2, 9:

ut honestiore judicio conflictere?

more honorable, Cic. Quint. 13, 44:

dies honestissimus nobis,

id. Fam. 1, 2, 2:

atque erit illa mihi mortis honesta dies,

Prop. 3 (4), 21, 34:

honesta paupertas,

Vell. 129, 3:

omnium honestarum rerum egens,

not able to live suitably to his rank, Sall. J. 14, 17: honestis manibus omnia laetius proveniunt, i. e. of generals (cf. shortly before:

ipsorum tunc manibus imperatorum colebantur agri),

Plin. 18, 3, 4, § 19.—As substt.

hŏnestĭōres, um, m., men of noble birth:

qui hominem castraverit... sive is servus sive liber sit, capite punitur: honestiores publicatis bonis in insulam deportantur,

Paul. Sent. 5, 23, 13; 1, 21, 4 sq.;

opp. humiliores,

id. ib. 5, 25, 1 sq.; Mos. et Rom. Leg. Coll. 1, 2, 2; 8, 4, 2.—

hŏnestum, i, n., honorable conduct, morality, virtue:

nec honesto quicquam honestius,

Cic. Fin. 4, 7, 25:

rigidi servator honesti (Cato),

Luc. 2, 389.

Bringing or deserving of honor, honorable, respectable, creditable, worthy, virtuous, decent, proper, becoming.

In gen.:

ut (civium vita) opibus firma, copiis locuples, gloria ampla, virtute honesta sit,

Cic. Att. 8, 11, 1:

in convivio moderato atque honesto,

id. Mur. 6, 13:

aequa et honesta postulatio,

id. Rosc. Am. 2, 7:

honestum ac probabile nomen,

id. Caecin. 25, 71; cf.:

ut honesta praescriptione rem turpissimam tegerent,

Caes. B. C. 3, 32, 4:

causas abeundi quaerat honestas,

Lucr. 4, 1181:

certatio,

Cic. Lael. 9, 32:

honestam rem actionemve aut non suscipere aut, etc.,

id. ib. 13, 47:

res, causa (opp. turpis),

Auct. Her. 1, 3, 5; cf.:

honesta res dividitur in rectum et laudabile,

id. 3, 2, 3:

hominum honestissimorum testimoniis non credere,

Cic. Verr. 2, 1, 49, § 128; id. Rosc. Am. 6, 16:

homines honestissimi,

id. ib. 17, 49:

quod omnium sit votum parentum, ut honestiores quam sint ipsi, liberos habeant,

Quint. 1, 1, 82:

soror,

virtuous, chaste, Hor. S. 2, 3, 58:

vita honestissima,

Cic. Rosc. Am. 17, 48; so in sup.:

labor,

Quint. 12, 7, 10:

praecepta,

id. 12, 2, 27:

testimonia,

id. 5, 11, 37:

vitae instituta sic distant, ut Cretes et Aetoli latrocinari honestum putent,

Cic. Rep. 3, 9:

honestum quibusdam rapto vivere,

Quint. 3, 7, 24:

honestius est de amicorum pecunia laborare quam de sua,

Cic. Fam. 13, 14, 2:

ut neque rectum neque honestum sit, nec fieri possit, ut, etc.,

id. Lael. 21, 76:

honestum et rectum,

id. ib. 22, 82:

honestum id intellegimus, quod tale est, ut, detracta omni utilitate, sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit jure laudari,

id. Fin. 2, 14, 45; cf. id. Inv. 2, 53, 159; id. Leg. 1, 18, 48:

si maritus uxorem suam in adulterio deprehensam occidit... non inique aliquid ejus honestissimo calori permittitur, Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 10, 1: mores honestos tradere,

Juv. 6, 239.—As subst.: hŏnestum, i, n., honesty, integrity, virtue (cf.:

honor, virtus, etc.): quandoquidem honestum aut ipsa virtus est aut res gesta virtute,

id. Fin. 5, 23, 66; cf.:

sive honestum solum bonum est, ut Stoicis placet, sive quod honestum est, id ita summum bonum est, ut, etc.,

id. Off. 3, 3, 13; 1, 4, 14:

formam quidem ipsam et tamquam faciem honesti vides,

id. ib. 1, 5, 14:

omnis honesti justique disciplina,

Quint. 12, 2, 1:

honesti praesens imago,

id. 12, 1, 28:

quo (honesto) detracto quid poterit beatum intellegi?

Cic. Tusc. 5, 15, 45:

de honesto ac bono,

Quint. 2, 2, 5:

honesta ac turpia,

Cic. Leg. 1, 16, 44; 1, 17, 46:

honestis similia sunt quaedam non honesta,

id. Ac. 2, 16, 50:

in eodem pectore nullum est honestorum turpiumque consortium,

Quint. 12, 1, 4:

de honestis, justis, utilibus quaestiones,

id. 3, 6, 41.—Prov.:

honesta mors turpi vita potior,

Tac. Agr. 33:

imponit finem sapiens et rebus honestis,

Juv. 6, 444:

honestus rumor alterum est patrimonium,

Pub. Syr. 217 Rib.—

In partic., of personal appearance, noble, fine, handsome, beautiful (mostly poet.):

ille erat honesta facie et liberali,

Ter. Eun. 4, 4, 15; 2, 1, 24; cf.: ita me di ament, honestus est. id. ib. 3, 2, 21:

erat forma praeter ceteras honesta,

id. And. 1, 1, 96:

facies,

Suet. Tib. 68:

caput,

Verg. A. 10, 133; id. G. 2, 392:

asini,

Varr. R. R. 2, 6, 2:

(equi),

Verg. G. 3, 81:

ager honestior,

Varr. R. R. 1, 4, 2:

tunc ora rigantur honestis Imbribus (i. e. lacrimis),

Stat. Th. 2, 234.—As subst.: hŏnestum, i, n., beauty:

nec, si quid honesti est, jactat habetque palam, quaerit, quo turpia celet, = si quid pulchri habent,

Hor. S. 1, 2, 84.—Hence, adv.: hŏ-nestē.

(Acc. to I.) Honorably, nobly (very rare):

honeste natus,

of noble birth, Suet. Aug. 43.—Far more freq. and class.,

(Acc. to II.) Decently, becomingly, properly, creditably, virtuously:

neque illa matrem satis honeste tuam sequi poterit comes,

Plaut. Merc. 2, 3, 69; id. Rud. 2, 3, 77:

sic volo Te ferre (aquam) honeste, ut ego fero,

id. ib. 2, 5, 7:

unde Mundior exiret vix libertinus honeste,

Hor. S. 2, 7, 12:

ut videamur vestiti esse honeste,

Varr. L. L. 8, § 31 Müll.:

(Lucretia) tum quoque jam moriens, ne non procumbat honeste, Respicit,

Ov. F. 2, 833:

(Caesar) sinum ad ima crura deduxit, quo honestius caderet,

Suet. Caes. 82; Lucil. ap. Non. 427, 26:

valde se honeste gerunt,

Cic. Att. 6, 1, 13:

honestius hic, quam Q. Pompeius,

id. Off. 3, 30, 109:

quae in nostris rebus non satis honeste, in amicorum fiunt honestissime,

id. Lael. 16, 57:

aliquid recte honesteque dicere,

id. Rep. 1, 2:

beate et honeste vivere,

id. ib. 4, 3:

honeste vivere (opp. turpiter),

Quint. 5, 10, 24:

facere ac dicere (opp. turpiter),

id. 11, 1, 14; 10, 5, 13:

tam jejuna fames, cum possit honestius tremere, etc.,

Juv. 5, 10. iste quidem veteres inter ponetur honeste, fairly, properly, Hor. Ep. 2, 1, 43:

fastigium nunc honeste vergit in tectum inferioris porticus,

Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, 14.

hŏnestus, a um, adj. [honos, honor, qs. furnished or clothed with honor], full of honor, honorable.

Regarded with honor, enjoying respect or consideration, honored, distinguished, honorable, respectable, noble, = honoratus:

qui me honore honestiorem fecit,

Plaut. Capt. 2, 3, 32: cum honos sit praemium virtutis judicio studioque civium delatum ad aliquem;

qui eum sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur, etc.,

Cic. Brut. 81, 281:

satis honestam honoratamque imaginem fore,

Liv. 36, 40, 9: magnus atque honestus, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 4; cf.:

salvi et honesti,

id. ib. 11, 2, 2:

honestus homo et nobilis,

Cic. Mur. 36, 75:

cum honesto aliquo homine,

id. Fam. 16, 9, 4:

amplae et honestae familiae,

illustrious and honorable families, id. Mur. 7, 15; cf.: homines honestis parentibus ac majoribus nati, id. Fragm. ap. Quint. 11, 1, 85:

bonis parentibus atque honesto loco natus,

id. Tusc. 5, 20, 58:

cum Sabinas honesto ortas loco virgines rapi jussit,

id. Rep. 2, 7:

loco natus honesto,

Caes. B. G. 5, 45, 2:

Polla, Nursiae honesto genere orta,

Suet. Vesp. 1:

equite Romano in primis honesto et ornato,

distinguished, eminent, Cic. Fam. 13, 14, 1; 13, 31, 1:

eques Romanus,

id. ib. 13, 62; cf.:

erant complures honesti adulescentes, senatorum filii et ordinis equestris,

Caes. B. C. 1, 51, 3:

publicani, homines honestissimi atque ornatissimi,

Cic. de Imp. Pomp. 7, 17:

homo honestissimus,

Caes. B. G. 1, 53, 6:

milites honestissimi sui generis,

id. B. C. 1, 20, 1:

virginis honestae vaticinatione,

Suet. Galb. 9 et saep.:

quia deus auctor culpae honestior erat,

Liv. 1, 4, 2:

tam grave, tam firmum, tam honestum municipium,

Cic. Fam. 13, 4, 2:

honestissimus conventus,

Quint. 1, 2, 9:

ut honestiore judicio conflictere?

more honorable, Cic. Quint. 13, 44:

dies honestissimus nobis,

id. Fam. 1, 2, 2:

atque erit illa mihi mortis honesta dies,

Prop. 3 (4), 21, 34:

honesta paupertas,

Vell. 129, 3:

omnium honestarum rerum egens,

not able to live suitably to his rank, Sall. J. 14, 17: honestis manibus omnia laetius proveniunt, i. e. of generals (cf. shortly before:

ipsorum tunc manibus imperatorum colebantur agri),

Plin. 18, 3, 4, § 19.—As substt.

hŏnestĭōres, um, m., men of noble birth:

qui hominem castraverit... sive is servus sive liber sit, capite punitur: honestiores publicatis bonis in insulam deportantur,

Paul. Sent. 5, 23, 13; 1, 21, 4 sq.;

opp. humiliores,

id. ib. 5, 25, 1 sq.; Mos. et Rom. Leg. Coll. 1, 2, 2; 8, 4, 2.—

hŏnestum, i, n., honorable conduct, morality, virtue:

nec honesto quicquam honestius,

Cic. Fin. 4, 7, 25:

rigidi servator honesti (Cato),

Luc. 2, 389.

Bringing or deserving of honor, honorable, respectable, creditable, worthy, virtuous, decent, proper, becoming.

In gen.:

ut (civium vita) opibus firma, copiis locuples, gloria ampla, virtute honesta sit,

Cic. Att. 8, 11, 1:

in convivio moderato atque honesto,

id. Mur. 6, 13:

aequa et honesta postulatio,

id. Rosc. Am. 2, 7:

honestum ac probabile nomen,

id. Caecin. 25, 71; cf.:

ut honesta praescriptione rem turpissimam tegerent,

Caes. B. C. 3, 32, 4:

causas abeundi quaerat honestas,

Lucr. 4, 1181:

certatio,

Cic. Lael. 9, 32:

honestam rem actionemve aut non suscipere aut, etc.,

id. ib. 13, 47:

res, causa (opp. turpis),

Auct. Her. 1, 3, 5; cf.:

honesta res dividitur in rectum et laudabile,

id. 3, 2, 3:

hominum honestissimorum testimoniis non credere,

Cic. Verr. 2, 1, 49, § 128; id. Rosc. Am. 6, 16:

homines honestissimi,

id. ib. 17, 49:

quod omnium sit votum parentum, ut honestiores quam sint ipsi, liberos habeant,

Quint. 1, 1, 82:

soror,

virtuous, chaste, Hor. S. 2, 3, 58:

vita honestissima,

Cic. Rosc. Am. 17, 48; so in sup.:

labor,

Quint. 12, 7, 10:

praecepta,

id. 12, 2, 27:

testimonia,

id. 5, 11, 37:

vitae instituta sic distant, ut Cretes et Aetoli latrocinari honestum putent,

Cic. Rep. 3, 9:

honestum quibusdam rapto vivere,

Quint. 3, 7, 24:

honestius est de amicorum pecunia laborare quam de sua,

Cic. Fam. 13, 14, 2:

ut neque rectum neque honestum sit, nec fieri possit, ut, etc.,

id. Lael. 21, 76:

honestum et rectum,

id. ib. 22, 82:

honestum id intellegimus, quod tale est, ut, detracta omni utilitate, sine ullis praemiis fructibusve per se ipsum possit jure laudari,

id. Fin. 2, 14, 45; cf. id. Inv. 2, 53, 159; id. Leg. 1, 18, 48:

si maritus uxorem suam in adulterio deprehensam occidit... non inique aliquid ejus honestissimo calori permittitur, Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 10, 1: mores honestos tradere,

Juv. 6, 239.—As subst.: hŏnestum, i, n., honesty, integrity, virtue (cf.:

honor, virtus, etc.): quandoquidem honestum aut ipsa virtus est aut res gesta virtute,

id. Fin. 5, 23, 66; cf.:

sive honestum solum bonum est, ut Stoicis placet, sive quod honestum est, id ita summum bonum est, ut, etc.,

id. Off. 3, 3, 13; 1, 4, 14:

formam quidem ipsam et tamquam faciem honesti vides,

id. ib. 1, 5, 14:

omnis honesti justique disciplina,

Quint. 12, 2, 1:

honesti praesens imago,

id. 12, 1, 28:

quo (honesto) detracto quid poterit beatum intellegi?

Cic. Tusc. 5, 15, 45:

de honesto ac bono,

Quint. 2, 2, 5:

honesta ac turpia,

Cic. Leg. 1, 16, 44; 1, 17, 46:

honestis similia sunt quaedam non honesta,

id. Ac. 2, 16, 50:

in eodem pectore nullum est honestorum turpiumque consortium,

Quint. 12, 1, 4:

de honestis, justis, utilibus quaestiones,

id. 3, 6, 41.—Prov.:

honesta mors turpi vita potior,

Tac. Agr. 33:

imponit finem sapiens et rebus honestis,

Juv. 6, 444:

honestus rumor alterum est patrimonium,

Pub. Syr. 217 Rib.—

In partic., of personal appearance, noble, fine, handsome, beautiful (mostly poet.):

ille erat honesta facie et liberali,

Ter. Eun. 4, 4, 15; 2, 1, 24; cf.: ita me di ament, honestus est. id. ib. 3, 2, 21:

erat forma praeter ceteras honesta,

id. And. 1, 1, 96:

facies,

Suet. Tib. 68:

caput,

Verg. A. 10, 133; id. G. 2, 392:

asini,

Varr. R. R. 2, 6, 2:

(equi),

Verg. G. 3, 81:

ager honestior,

Varr. R. R. 1, 4, 2:

tunc ora rigantur honestis Imbribus (i. e. lacrimis),

Stat. Th. 2, 234.—As subst.: hŏnestum, i, n., beauty:

nec, si quid honesti est, jactat habetque palam, quaerit, quo turpia celet, = si quid pulchri habent,

Hor. S. 1, 2, 84.—Hence, adv.: hŏ-nestē.

(Acc. to I.) Honorably, nobly (very rare):

honeste natus,

of noble birth, Suet. Aug. 43.—Far more freq. and class.,

(Acc. to II.) Decently, becomingly, properly, creditably, virtuously:

neque illa matrem satis honeste tuam sequi poterit comes,

Plaut. Merc. 2, 3, 69; id. Rud. 2, 3, 77:

sic volo Te ferre (aquam) honeste, ut ego fero,

id. ib. 2, 5, 7:

unde Mundior exiret vix libertinus honeste,

Hor. S. 2, 7, 12:

ut videamur vestiti esse honeste,

Varr. L. L. 8, § 31 Müll.:

(Lucretia) tum quoque jam moriens, ne non procumbat honeste, Respicit,

Ov. F. 2, 833:

(Caesar) sinum ad ima crura deduxit, quo honestius caderet,

Suet. Caes. 82; Lucil. ap. Non. 427, 26:

valde se honeste gerunt,

Cic. Att. 6, 1, 13:

honestius hic, quam Q. Pompeius,

id. Off. 3, 30, 109:

quae in nostris rebus non satis honeste, in amicorum fiunt honestissime,

id. Lael. 16, 57:

aliquid recte honesteque dicere,

id. Rep. 1, 2:

beate et honeste vivere,

id. ib. 4, 3:

honeste vivere (opp. turpiter),

Quint. 5, 10, 24:

facere ac dicere (opp. turpiter),

id. 11, 1, 14; 10, 5, 13:

tam jejuna fames, cum possit honestius tremere, etc.,

Juv. 5, 10. iste quidem veteres inter ponetur honeste, fairly, properly, Hor. Ep. 2, 1, 43:

fastigium nunc honeste vergit in tectum inferioris porticus,

Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, 14.

* * *

* * *

fībŭla (post-class. contr. fibla, Apic. 8, 7; Inscr. Orell. 2952; plur. heterocl.: fibula, ōrum, n., Spart. Hadr. 10, 5), ae, f. [contr. from figibula, from figo], that which serves to fasten two things together, a clasp, buckle, pin, latchet, brace.

In gen.

Lit.:

ubi fibula vestem, Vitta coercuerat neglectos alba capillos,

Ov. M. 2, 412;

so on clothes (frequently set with gold and precious stones, and given as a mark of honor to deserving soldiers),

Verg. A. 4, 139; 5, 313; 12, 274; Liv. 27, 19, 12; 39, 31, 18:

fibula crinem Auro internectat,

Verg. A. 7, 815: trabes binis utrimque fibulis ab extrema parte distinebantur, braces, * Caes. B. G. 4, 17, 6; Vitr. 1, 5:

iligneae, ulmeae, etc.,

bands, fillets for making baskets, Cato, R. R. 31, 1.—

Transf.:

P. Blessus Junium hominem nigrum, et macrum, et pandum, fibulam ferream dixit,

Quint. 6, 3, 58.— Trop.:

sententia clavi aliquā vel fibulā terminanda est,

connection, Fronto Laud. Fun. 1:

laxare fibulam delictis voluntariis,

bonds, fetters, Tert. Cor. Mil. 11.—

In partic.

A surgical instrument for drawing together the lips of a wound, Gr. anktêr, Cels. 5, 26, 23; 7, 4.—

A stitching-needle drawn through the prepuce, Cels. 7, 25, 3; Mart. 7, 82, 1; 11, 75, 8; Juv. 6, 73; 379; Sen. ap. Lact. 1, 16; Tert. Cor. Mil. 11; id. Pudic. 16.